OKF MISCAST

Gość

"Pogromca marzeń"
Prolog

- Witaj - rzekł zakapturzony mężczyzna do czlowieka zwanego Megihonirem. Był to postawny mężczyzna z głową ogoloną nienaturalnie na łyso. Miał on zbroje stworzoną przez krasnoludy mieszkające na północy, była zwana kolczugą śmierci. Jego umięśnione nogi chronił metal najwytrzymalszy z możliwych. Buty miał zwykłe - skórzane.
- Podobno jesteś łowcą przygód. To prawda?
- Może tak, może nie. Zależy ile zapłacisz - drwiąco odpowiedział Megihonir. Nie był to prawy człowiek, pomimo wielkiej odwagi był pazerny na pieniądze.
- Wiem, że kochasz pieniądze, jak wykonasz to zadanie będziesz niewyobrażalnie bogaty.
- No dobrze, ale dlaczego wybrałeś MNIE? - zapytał, bo wiedział, że nie był powszechnie lubiany.
- Jesteś jedyną istotą na tym świecie, która może wykonać to zadanie. Jeżeli pragniesz to wykonać to przybądź do miasta zwanego Deligus - powiedział na odchodnym i wyszedł.
- Zaczekaj! - krzyknął i wybiegł.
Nikogo nie było...
Rozdział I

Megihonir jeszcze długo siedział w barze zastanawiając się czy to co zobaczył jest prawdziwe czy tylko elfickie wino mu zaszkodziło. Słaniając się na nogach wrócił do swej chaty i rzucił się na łóżko.
- Do diabła! On mi obiecał niewyobrażalne bogactwa. Prawda czy nie, jutro idę do Deligus!
Megihonir bardzo szybko zasnął, ale nie był to spokojny sen. Ciągle śnił o jakimś mężczyźnie podobnym do niego który śmiał się z niego szyderczo, mówiąc:
- To zadanie jest niewykonalne! Zginiesz, a bogactwo to i tak bujda!
Ciężko dysząc obudził się. Przy śniadaniu zauważył, że trzęsą mu się ręce. Pomimo tego, co zauważył we śnie, zaczął przygotowywać się do wyprawy. Nie mógł się dokładnie przygotować, nie wiedząc jak długa podróż go czeka. Nie więc zwlekając długo wybrał się do biblioteki, by przestudiować wszystkie możliwe trasy.
- Mój ty Boże! Przecież to trzy tygodnie drogi stąd! krzyknął w myślach Megihonir Ale chciałbym spotkać się z tym mnichem, może on zna jakąś krótszą drogę.
- Megihonir! Megihonir! krzyczał Opalus, jego przyjaciel Nareszcie cię znalazłem co ty przeglądasz? Masz kolejne zadanie? Idziesz do DELIGUS!?
- Co wy tym złego? Co to za miasto?
- Ciebie jakiś zły duch opętał! To miasto jest nawiedzone przez Abakusa.
- Ale dostałem zadanie i je przyjąłem.
- Na pewno połasiłeś się na zarobek! Ale ty jesteś przekupny, to jest rychła śmierć. Tylko szaleniec tam pójdzie. Ja się do nich nie zaliczam, więc nie licz na moją pomocną dłoń. -
- Bywaj! krzyknął na odchodnym, odchodząc do swej chaty
Opalus był zupełnym przeciwieństwem Megihonira. Wychudzony z małymi bicepsami, nie miał żadnej zbroi, bo i tak żadnej by nie uniósł. Był odziany jedynie w skórzaną tunikę i sandały. Pomimo takiego wyglądu, była to osoba godna zaufania Megihonira, w każdym zadaniu pomagał mu, ale jedynie głową. Był to mądry człowiek studiujący starożytne zwoje. Po jego wybuchu Megihonir zaczął się zastanawiać, czy dobrze robi przyjmując to zadanie. Ale strasznie kusiła go nagroda, więc kontynuował studiowanie trasy, a w późniejszej porze, zakończył zbieranie rzeczy potrzebnych do wyprawy. Nie była to spokojna noc. Tym razem śniły mu się dziwne obrazy w których widział swoje martwe ciało przebite przez złocisty miecz. Było to tym bardziej dziwne, bo widział, że ten sam mężczyzna, podobny do niego zabił go wysysając z niego życie. Obudził się z krzykiem, a cały spocony przystąpił do ostatnich przygotowań.

To był początek mojej pierwszej książki,niestety zabrakło mi weny i nie skończyłem,a napisałem to,kiedy miałem 12lat. Laughing